اولین قانون اساسی ایران

مشاوره مالیاتی رایگان

اولین قانون اساسی ایران که در سال 1906 به تصویب رسید، حقوق اساسی را به مردم ایران در مواد هشتم تا بیست و پنج اعطا کرد و تساوی در برابر قانون را برای همه و حق تشکیل و عضویت در انجمن ها و انجمن ها (اجتماعات) برقرار کرد. ).[4] مجلس (مجلس) و سنا 16 سال منتظر ماندند تا قانون استخدام کارکنان مدنی در سال 1922 را تصویب کنند. این قانون از کارگران و کارمندان دولتی حمایت می کرد. در سال ۱۳۰۲ استاندار سیستان و بلوچستان حکمی در ۹ ماده برای حمایت از حقوق قالی‌سازان از جمله ساعات کار، مرخصی و حداقل سن صادر کرد. این اولین سند ملی حقوق کار بود.[5] در سال 1928، مجلس قانون مدنی (غنون مدنی) را تصویب کرد که به قراردادهای کار می پردازد. این قانون با معیار قانون فرانسه روابط کارفرما و کارمند را به دو دسته تقسیم می کند. پیمانکاران مستقل (مانند نجار، پزشکان، وکلا و لوله کش ها) که کار خود را کنترل می کنند، مسئول سود و زیان خود هستند. در مرحله بعد، خدمتکارانی که از سوی کارفرما برای انجام وظایف خاص حقوق می گیرند، اما کنترل کامل بر کار خود ندارند و به دستورات و دستورات کارفرما عمل می کنند.[6]

در سال 1936، کابینه مقرراتی را در مورد حداقل شرایط بهداشتی در کارخانه ها صادر کرد،[7] که اولین تلاش برای تنظیم روابط کارفرما و کارمند بود. در 18 می 1946، شورای وزیران [7] لایحه کار را تصویب کرد. اولین وزیر کار در همان سال منصوب شد [8] که سیستماتیک کردن روابط کار و مدیریت پرسنل را بهبود بخشید. با این حال، شرایط کار، علی‌رغم قانون، کاملاً به میل صاحبان بنگاه‌ها بود، زیرا قوانین اجرا نمی‌شد و وزارت کار ضعیف بود. کارفرمایان می‌توانستند عملاً هر طور که می‌خواستند بدون عواقب عمل کنند و از تشکیل اتحادیه‌های کارگری جلوگیری کردند.[9]

در سال 1951 کمیته‌ای از سوی وزارت کار برای ترجمه قوانین کار کشورهای مختلف و کنوانسیون‌های بین‌المللی سازمان بین‌المللی کار به فارسی به منظور مطالعه تطبیقی ​​و تدوین قانون کار تعیین شد. این تلاش منجر به پیشنهاد قانون کار نشد. سپس از سال 1952 تا 1957 از کمیته های مختلفی که توسط وزارت کار و مشاوران خارجی تشکیل شده بود، از جمله مشاور بلژیکی و دبیر کل موسسه کار خاورمیانه دعوت به عمل آمد تا پیش نویس قانون کار را نهایی کنند که در نهایت در سال 1959 رای گیری و تصویب شد. مجلس "مجلس". این قانون تا سال 1990 اجرا می شد